Nieuwe wereldorde vergt nieuwe denkkaders De denkkaders die we in de 20e eeuw hanteerden hebben geleid tot een enorme vooruitgang in vergelijking met de 19e eeuw, met name in termen van welvaart. Zij hebben ons gebracht van de industriële revolutie (met zijn vaak onmenselijke arbeids-processen en roofbouw op het milieu) via de meer verlichte, meer humane post-industriële samenleving tot het informatietijdperk van de laatste decennia.             Een enorme vooruitgang… Deze denkkaders kenmerken zich door een gemechaniseerd, onttoverd wereldbeeld, een activistisch zelfbeeld ('alleen handeling, productie is van waarde') en een normbesef waarin de individuele mens als enige bron van waarde en zin geldt. Naast vele voordelen, zoals snelle technische ontwikkeling en snelle economische groei, betere gezondheid en langere levensverwachting, leveren zij ook grote nadelen op: vérgaande individualisering, toenemend zinloosheidsbesef, verharding van intermenselijke betrekkingen, economisering van de maatschappij, milieuschade en kaalslag op spiritueel terrein.       Samengevat: de 'klassieke' denkkaders hebben in grote trekken, met erkenning ook van de negatieve gevolgen, uitstekend dienst gedaan, in ieder geval voor de Westerse wereld. Maar ze zijn niet geschikt voor de globale, hoog ontwikkelde samenleving van de 21e eeuw met zijn accent op dienstverlening in plaats van productie en grotere erkenning voor de noden van de mens als individu. Het is daarom dringend nodig dat nieuwe denkkaders worden geschapen die de mensheid kunnen helpen verder te groeien, zowel in materiële als spirituele zin. De wereld is nu toe aan denkkaders die recht doen aan de ontwikkeling van de mens en zijn natuurlijke omgeving. Primair is daarbij dat ieder mens in staat moet kunnen zijn zichzelf zo volledig mogelijk te ontwikkelen: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel.       De ontwikkelde mens wil ook met respect omgaan met zijn medemensen, in alle werelddelen, en met zijn natuurlijke omgeving. In het belang van hem/haar zelf en van de volgende generaties. Uiteindelijk zal de mensheid ervaren dat alles één is en leren handelen vanuit dit besef.       Wie nu al vanuit dit besef kan handelen heeft niet alleen een voordeel maar vooral ook een plicht: namelijk leiding te geven aan de veranderingsprocessen in de wereld, te beginnen op het terrein van de eigen competentie.       De grootste consequenties hebben uiteraard het vanuit nieuwe denkkaders handelen van leidinggevenden, vandaar dat Peter ten Hoopen zich bij voorkeur richt op transformatie van het leiderschap en het begeleiden van veranderprocessen die bijdragen aan het ontdekken van de eigen identiteit van de organisatie.